Wettelijk kader aansprakelijkheid voor dieren
De wet bepaalt dat de bezitter van een dier is aansprakelijk als voor de schade die het dier aanricht, tenzij een uitzondering van toepassing is. In feite komt die erop neer dat de gedraging van het dier moet voortvloeien uit de eigen energie. Het zal u niet verbazen dat over de uitleg van die “tenzij-clausule” heel wat gediscussieerd wordt. Toch is in veel gevallen de aansprakelijkheid wel duidelijk. Veel voorkomende schades zijn hondenbeten, trappen van paarden, of het afwerpen van de ruiter.
Risicoaansprakelijkheid
Het betreft hier een zogenaamde risicoaansprakelijkheid: de bezitter hoeft geen schuld te hebben aan het ontstaan van de schade, zijn hoedanigheid als bezitter is bepalend. Dat maakt de bewijslast voor het slachtoffer een stuk gemakkelijker! Andersom: als u zelf een huisdier hebt, zorg dan dat u een aansprakelijkheidsverzekering heeft!
Eigen schuld?
Het kan zijn dat het slachtoffer zelf een bijdrage heeft geleverd aan het ontstaan van de schade. Juridisch wordt dit “eigen schuld” genoemd. Er kan dan een korting op de schadevergoeding worden toegepast. U krijg dan niet 100% maar bijv. 75% van de schade vergoed. Het is erg afhankelijk van de specifieke omstandigheden of een korting wegens eigen schuld redelijk is en hoe hoog die korting mag zijn. Daarom is een gespecialiseerde advocaat echt een must!
Wie is de bezitter?
Als een dier wordt gebruikt bij de exploitatie van een bedrijf, dan is de bedrijfsmatige gebruiker de aansprakelijke partij. De ondernemer die het dier gebruikt moet dan dus de schade vergoeden. Hoewel dit op zichzelf een duidelijk criterium lijkt, geeft dit in de praktijk nogal eens problemen. Vooral paarden worden vaak ergens ondergebracht en bereden, is dan sprake van bedrijfsmatig gebruik? Goed onderzoek is nodig om de juiste persoon of het juiste bedrijf aansprakelijk te kunnen stellen.